Odd Rongevær
Odd Rongevær (fødd 3. april 1918 på Baløy, død 10. mai 1986 på Dale) var ein norsk etteretningsagent under andre verdskrig.
Krigsteneste
Rongevær tok del i feltoget i 1940 med I.R.9.[1] Han mobilsert 9. april, kom til Voss 10. april og vart sendt vidare til Gol. 25. april tok han del i trefninga ved Breidablikk hotell. Etter kampane i Valdres var ferdig klarte han å koma seg unna tyskarane og han kom heim til Baløy 12. mai.[2]
I oktober 1940 var Rongevær med som mannskap då M/B Traust gjekk til Shetland med 18 flyktningar, noko som resulterte i at han vart tatt av tyskarane ei veke etter heimkomsten.[2][3]
Rongevær var i fangenskap i Bergen, på Ulven og på Akershus festning før han 28. oktober 1941 kom til Hamburg-Fuhlsbüttel. Han vart overført til Rendsburg 5. august 1943 og hadde eit kort opphald på Himmelmoor før han vart lauslaten 22. februar 1944.[4]
Etter returen frå Tyskland vart Rongvær involvert i SIS sitt virke i Nordhordland. Han vart introdusert for agenten Eivind Viken i august 1944 og gjekk inn i ei rolle som Viken sin assistent.[1] Rongevær med familie, samt Eivind Viken og Rasmus Krossøy med familie vart evakuert jula 1944.[5] Rongevær returnerte til Noreg med Eivind Viken 18. februar og oppretta SIS-stasjonen Barbro ytst i Fensfjorden. Dei dreiv stasjonen til freden.[6]
Utmerkingar
For krigsinnsatsen vart Rongevær tildelt Haakon VIIs Frihetsmedalje.[7]
 | For utvist tapperhet og mot under utførelse av hemmelige militære oppdrag under krigen. |  |
| – Utdrag frå diplomet til Haakon VIIs Frihetsmedalje.[7] | ||
Utmerkelser
|
Referanser
- ↑ 1,0 1,1 NHM, Odd Rongevær - P.9 Agents' Training Sheet.
- ↑ 2,0 2,1 Slekta si oppsummering av Odd Rongevær sin krigsinnsats.
- ↑ Ragnar Ulstein, Englandsfarten II - Søkelys mot Bergen, Det Norske Samlaget (1967) s. 357.
- ↑ «Odd Rongevær», Fanger-no, vitja 1. mai 2022.
- ↑ Henrik O. Mongstad, Krigsminne, Historia Scripta (2013) s. 38-40.
- ↑ Bjørn Rørholt i samarbeid med Bjarne W. Thorsen, Usynlige soldater - Normenn i Secret Service forteller, Aschehoug (1990) s. 467.
- ↑ 7,0 7,1 Diplom for Haakon VIIs Frihetsmedalje signert av Haakon VII 9. april 1948.