Ekteskapsbevilling
Ekteskapsbevilling (ekteskapsløyve): Måtte søkast om (til kongen, gjennom bispen og kanselliet) og betalast for, for nærskylde, og for vigsel «i huset», dvs. ikkje i kyrkja, som var normalt.[1]
Referanser
- ↑ Lund, Kjell T. Han far. Prestehistorie og bygdeliv. Vang i Valdres, Vang Historielag, 1997. Ordliste v/statsarkivar Anders Frøholm.